Klein Levensverhaal

Lieve papa,

Nog even dan bereik ik jouw leeftijd, dat jij overleed. Ik ben al langer hier dan jij bij mij bent geweest.
Als ik dit zo schrijf realiseer ik me des te meer hoe lang het geleden is dat jij overleed! Wat zou jij trots zijn op jouw drie kleinkinderen. Je zou een fantastische opa zijn geweest.
Jij was een man die veel aan anderen gaf, altijd hard werkte en de spil in ons gezin was. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat ons gezin nooit meer dezelfde is geweest. Jouw vroegtijdige overlijden heeft ons en mijn leven absoluut een andere wending gegeven. Ik heb mij lang slachtoffer gevoeld onder dit grote gemis. Het was aan de buitenkant niet te zien, maar na jaren van therapie en zelfontwikkeling heb ik het leven in mij weer toegelaten.
Maar nu terug naar jou.

Als derde zoon van een gezin van zeven kinderen heb jij je geroepen gevoeld om in het bedrijf van jouw vader te gaan. Jouw oudste broer was op zijn 18e naar Canada vertrokken. Jouw jaar jongere broer vertrok ook niet veel later naar Californië. Zo bleef jij als enige zoon achter met jullie ouders en vier zussen.
Jij was in het gezin een van de ‘stille’, rustige. Je liet je minder horen, zien. Je was de grote beschermbroer voor je zusjes. Je kwam indien nodig voor je zusjes op en redden hen uit de brand in hun pubertijd. Maar zeker ook later in hun leven. Je was er gewoon voor hen, altijd als ze je nodig hadden. Altijd!

Je was wel iemand die op een bepaalde manier je aanwezigheid achterliet, ondanks je introverte kant.
Jouw rust, luisterend oor gaf bij velen dat zij hun verhaal, geheim, makkelijk met jou deelde.
Je stond graag voor anderen klaar. Je zat in vele commissies, kerk, vrijwilligers organisaties naast het gezin, familieperikelen en drukke onderneming.
Jij bent voor veel mensen heel belangrijk geweest in hun leven. Je was een echt mensenmens.
Altijd klaar voor een ander of voor een goed doel. Was er iemand ziek, nou heel toevallig was jij in de buurt, waar dan ook in Nederland, om even langs te gaan.
Je was altijd veel onderweg. Je hield niet van poespas maar wel een goede auto voor het vele rijden wat jij deed. Met trots hangt trouwens jouw oorkonde van Mercedes Benz, 1 miljoen kilometer, in Julians kamer.

We hebben als gezin lang in een huis gewoond met jouw ouders. Dat zal niet even makkelijk geweest zijn voor jou en mama. Ik had er als kind alleen maar voordelen van.
Je was soms ongeduldig, kreeg een korter lontje later nadat je diabetes kreeg. Je kwam over als vriendelijk en stond voor een ieder klaar die hulp nodig had.
Je was een gulle gever, je dacht eerst aan een ander en daarna pas aan jezelf.
Jouw klanten droeg je op handen, voor hen reed je het hele land door.
Je geloofde dat het leven kwam zoals het kwam. De kerk gaf je een bepaalde rust en hoop, waarin jij geloofde. Je sloeg geen zondag over om naar de kerk te gaan.
Als ik vraag aan mensen, hoe herinner je mijn vader. Dan wordt er geroepen: sterke leider, charmant, wat hij deed, deed hij met overgave. Sociaal, altijd klaar om te helpen en om een luisterend oor te bieden.
Lief en zorgzaam.
Oja en je lijkt ook op hem. En wat was ik daar altijd trots op en nog steeds! Nu ik ouder ben, merk ik dat ik ook gelukkig meer op mama lijk. Daar mag ik ook trots op zijn. Het mooie van jullie in mij gecombineerd en de rest van mezelf.

Pas aan het einde deed je volgens mij meer wat je zelf wilde. Ik mocht samen met mama naar de trouwerij van onze neef. Zonder aan iemand te vertellen, stapte je het vliegtuig in en kwam je naar ons toe. Om vervolgens als verrassing nog een aantal weken met mama door te gaan reizen.
Maar je ging wel eerst alleen naar Disneyland, met een privé auto met chauffeur even een aantal rondjes in Its a small world maken. Daar werd jij blij van, het simpele.

Je kon boos zijn, en het volgende moment kon ik weer alles van je gedaan krijgen. Als ik ergens mee zat, kon ik altijd bij je terecht. Je was een echte vader voor mij. Wij, Erik en ik, stonden gewoon op nummer 1.

Samen met mama hebben jullie eerst in Amsterdam gewoond op de Nieuwmarkt, hier is Erik geboren. Je begon na de Mulo te werken als boekhouder. Tot je vader vroeg bij hem in de groothandel te komen werken. Deze heb jij groter gemaakt. Op een gegeven moment leek het jou praktischer om dichtbij de zaak te gaan wonen. Woonruimte was schaars en het huis van opa en oma was groot genoeg. Jullie ging inwonen. Zo toog het gezin naar Zwanenburg, daar werd ik na korte tijd geboren.

In deze brief wilde ik jouw levensverhaal neerzetten. Of is dit meer voor mezelf om jou beter te leren begrijpen. Want ik heb nooit aan jou vragen kunnen stellen over hoe jouw leven is gelopen. Over jouw beslissingen, jouw dromen, wensen, kansen, jouw pijn waar jij last van gehad hebt in jouw leven. Welke verdedigingsmechanismen jij ontwikkelt hebt. Want ik weet zeker dat jij die gehad hebt. Want ja toen jij overleed heb ik er onbewust een aantal van je overgenomen. Pleasen, ja zeggen terwijl we nee bedoelen, onszelf wegcijferen t.b.v. de ander, zorgen voor anderen.

Als ik zo schrijf kan ik me de dag zo weer voor mij halen, dat jij overleed. Na een kort ziekbed van krap een jaar, zei jouw lijf op een zaterdagmorgen echt STOP.
We waren er nog niet klaar voor, maar ja zijn we dat ooit? Onze ouder verliezen.
Het bedrijf was er zeker ook niet klaar voor. Je liet een grote leegte achter. Het personeel miste jouw aanwezigheid en kennis. Jouw drive en leiderschap.
Erik en ik bleven daarmee achter en miste jou daar ook enorm.

Lang mocht niemand aan jou komen. Ik kon je nog niet loslaten, het verdriet om jou vroege overlijden heb ik lang in mij gehouden. Nou je begrijpt wel dat was niet echt fijn.
Wat wel fijn is dat jij mij van de andere kant vaak bijstaat en helpt. Dat heeft wel even geduurd voor ik dat kon ontvangen. Ik had eerst nog wat onverwerkte emoties en pijn te verwerken.

Doordat ik lang in mijn leven jou op een voetstuk heb geplaatst, had mama weinig kans bij mij.
Gelukkig dat dit nu anders is. Zeker nu mama in haar laatste fase van haar leven is. Ons relatie is veranderd. We zijn als moeder en dochter met elkaar verbonden, waar wij allebei heel blij mee zijn. Met haar praat ik zo anders over haar naderende dood. Ik had dit ook graag met jou gedaan. Waarschijnlijk beleef ik het daarom met haar zo diep. Het verblijdt mijn hart dat ik dit zo met haar mag beleven. Al zal de dag snel komen dat ze naar jou gaat. Het stemt me verdrietig, maar ik weet dat jullie dan samen zijn. Jij zal bij de hemelpoort staan om haar te ontvangen.

Lieve papa ik ben blij dat ik mijn weg in het leven gevonden heb. Samen met Frans heb ik twee fantastische kinderen, Fleurance en Julian gekregen. Zij kennen jou door onze verhalen en in hun zie ik trekjes van jou en mama ook terug. Wij hebben het als ouders, denk ik goed gedaan. Liefdevolle jongvolwassenen die aan het begin van hun leven staan. Zij zijn wensen, verlangens dromen, passies aan het ontdekken en uitwerken.
Ik heb na lang zoeken mijn passie omgezet in mijn werk. In verbinding met mijn hart laat ik mijn clienten vanuit hun hart hun leven leiden. Hun eigen unieke levenskoets besturen, vanuit hun hoofd, hart en gevoel.

dikke kus lieve pap, veel liefs van je trotse dochter Pauline